“These young kids have got energy, talent and do the blues proud with their own flavor.  I believe they’ve got a GREAT future ahead.”  – B.B. King

De broertjes en zusje Perry zijn een jaartje ouder dan vorig jaar,nogal wiedes, en presenteren met enige fierheid hun nieuwe CD. Indien deze wat koopcijfers haalt, kunnen ze het verfloze oude Fiatje van op de cover van de digipack, restaureren om er mee rond te flaneren tegen dat Ryan, de oudste, zijn rijbewijs heeft gehaald. En daar kunnen wij voor zorgen, niet voor een rijbewijs maar voor de koopcijfers.

“I Got the Blues For You” is een fijne verzameling songs geworden , en vult absoluut de belofte in, die in zijn titel vervat zit. We krijgen blueswaar voor ons geld. Deze jonge snaken hebben het in zich. Ze hebben het zich al spelende ingepompt en ze pompen het op hun beurt bij ons naar binnen. Hun muziek laat zich makkelijk beluisteren en verveelt niet in het minst. We horen geen virtuozen, maar dat hoeft ook niet.

De kleine Taya klinkt eerder basic op haar drumstel, Meg White van The White Stripes doet trouwens niet anders, maar heeft dat goed bekeken. Je kan beter rudimentair te werk gaan met je stokken op de vellen, en de beat er in houden, dan een fancy drumwerk tentoon te spreiden waarin elk lid van de band zich verliest, drummer incluis. Samen met haar broertje Kyle aan de bass houdt ze er een perfecte “mesure and pace” in. De drums zitten zelfs vooraan in de mix, en dat geeft een speciale “drive” aan de hele plaat.

De oudste broer Ryan zingt en speelt gitaar. Die is gemaakt van de collector van de uitlaat van een Ford Transit. Daarop zijn er twee gitaarhalzen gemonteerd, twee identieke, niet een gewone en een baritone, zoals gebruikelijk bij ‘double-necks’. Ze klinkt als een Les Paul, vettige middentonen, maar dat heeft meer te maken met de tweemaal twee humbuckers die in de collector geklonken zijn dan met de samenstelling van de body. Voor een zeventienjarige klinkt zijn stem zeer matuur en bluesy. Van die kant zit het dus ook snor.

Kyle’s bass is ook gemaakt van een uitlaatcollector en heeft een heel brede hals met zes snaren. Hij hangt dezelfde filosofie aan als zijn zusje. Geen verwarrende melodielijnen, maar een beat nagelende manier van spelen.
De twaalf songs die we luisteren zijn alle van de hand van HJBB en de lyrics zijn geschreven door papa Renaud Perry. Titus Turner, een rhythm ‘n’ blues zanger van de fifties, schreef “Grits Ain’t Groceries”, vooral bekend van Little Milton’s cover. De bluesharp die hier en daar opdoemt is ook van papa Renaud. En de gitaren werden door hem eigenhandig gebouwd.

Als deze kids blijven voortwerken zoals ze nu bezig zijn, worden het hele groten. Intussen kunnen we ons best vermaken met onderhavige, meer dan degelijke bluesalbum. Rootsy en contemporain tegelijkertijd.
Met dank aan Northern Blues en Parsifal.

 

Ryan Perry (17) -- vocals, guitars
Kyle Perry (15) -- bass
Taya Perry (10) – drums

 

witteMVS